Jamie

Column Jamie Melkfleswit

do 12 apr 2018, 12:39 69 keer gelezen

De winter lijkt zo goed als over en dat betekent ZON. Wij Hollanders halen gelijk de barbecues uit de schuur en gaan gezellig met de hele familie massaal aan het vlees en stokbrood. Geef mij maar ijs, daar maak je me veel blijer mee. Met dit lekkere weer ga je op een terras zitten met korte mouwen, en voor de enthousiastelingen onder ons misschien zelfs al een korte broek. Je wordt bijna verblind als je er langs loopt en dan komt niet door de zon, maar van die ontzettend witte benen van iedereen.

Ik spreek hiermee ook voor mezelf, want ik ben zo bleek als het maar zijn kan. Je ziet nauwelijks verschil tussen een melkfles en mijn huid. Wat doe je moeilijk, zou je denken. Tegenwoordig kan je makkelijk even onder de zonnebank liggen of een zelfbruiner gebruiken om het te laten lijken alsof je drie weken door de Sahara bent gelopen. Ik ben er geen fan van want a. ik vind het duur en b. misschien nog wel belangrijker, je moet het bijhouden. Voor dat laatste ben ik toch net eventjes te lui.

Altijd als wij op vakantie gingen naar Spanje of de laatste jaren Turkije, kwamen mijn ouders vijftien tinten donkerder terug en vroegen mensen altijd aan mij: ,,En Jamie, heb jij ook nog in de zon gezeten?", terwijl ik vaak nog de meeste zonuren heb gemaakt van ons drieën. Heel soms zie je dat ik heus wel wat vitamine D heb gesnoven, want ik heb een neus waar clown Bassie u tegen zegt. Ik krijg het ook altijd voor elkaar om plaatselijk verbrand te zijn. Op dat witte doek zie je ineens een paar grote, rode vlakken op plekken waarvan je je altijd afvraagt of je die toch bent vergeten in te smeren.

Melkfleswit of kreeftenrood: het is allebei geen optie waar ik heel erg blij van word. Ik denk dan toch dat ik voor het eerste ga, want dat is ten minste gewoon pijnloos. Bovendien heb ik na zeventien jaar wel geaccepteerd dat het niet beter gaat worden.